METODA ELEKTROOPOROWA

METODA ELEKTROOPOROWA

Metoda pomiaru elektrooporowego nazywana jest także w geofizyce, jako metoda rezystancyjna wykorzystuje zjawisko polegające na przewodzeniu w różnym stopniu prądu elektrycznego, a mówiąc bardziej czytelnie na pomiarze zmian oporności gruntu za pomocą zestawu elektrod prądowych i pomiarowych ustawianych w różnych konfiguracjach w zależności od charakteru pomiarów.

.

W początkowej fasie zastosowania, urządzeń tego typu wykorzystywane były w geologii do wykrywania głęboko położonych pod ziemią złóż wody, ale bardzo szybko zdano sobie sprawę, że metoda ta jest o wiele bardziej funkcjonalna i może być stosowana w innych dziedzinach takich jak: badania hydrogeologiczno – geologiczne, inżynierskie oraz w dziedzinie archeologii gdzie wyśmienicie znalazła zastosowanie przy lokalizacji obiektów archeologicznych. Ponieważ wszelkie obiekty i anomalie archeologiczne zaburzają równomierność rozkładu oporności elektrycznej gruntu, dlatego też bardzo skutecznie są lokalizowane przez urządzenia typu elektrooporowego.

.

W dzisiejszych czasach prawie wszystkie profesjonalne urządzenia rezystancyjne do pomiarów oporności gruntu stosują specjalnie skonstruowaną aparaturę zmienno prądową umożliwiającą zmianę pracy częstotliwości sygnału pomiarowego, są to pasma 30, 128, 256 i 512 HZ. Jeśli w ziemi znajdują się obiekty o oporności większej niż otoczenie to mamy tu do czynienia z anomalią dodatnią, natomiast, jeśli oporność jest mniejsza to mowa jest o anomalii ujemnej. Anomalia dodatnia może być wynikiem znajdujących się pod powierzchnią ziemi pustych przestrzeni, murów lub fundamentów zaś wskazania ujemne mogą wskazywać na anomalię gromadzące dużo więcej wilgoci niż otaczająca ich ziemia np. rowów lub fos.

.

Współczesne urządzenia elektrooporowe są nie tylko dosyć proste w obsłudze, ale także bardzo upraszczają czynności pomiarowe. Rola operatora urządzenia ogranicza się zaledwie do wbijania dwóch lub jednego szeregu elektrod, których długość może wynieść nawet kilkaset metrów w zależności od typu i potrzeb pomiarowych. Nie jest, więc konieczne wyznaczanie siatki pomiarowej jak to ma miejsce w przypadku innych typów pomiarów geofizycznych, ponieważ urządzenie samoczynnie zaznacza na tworzonej przez siebie mapie położenie wszystkich punktów pomiarowych oraz dokonuje pomiaru rezystancji gruntu a następnie zapamiętuje te wyniki w wewnętrznej pamięci urządzenia do dalszego przetworzenia i zobrazowania na komputerze.

.

Największą zaletą urządzeń elektrooporowych jest ich zasięg działania, który w zależności od potrzeb i sposobu pomiarów może wynieść kilkadziesiąt metrów a w niektórych przypadkach nawet kilkaset metrów w głąb ziemi. Zasięg pomiaru głębokości w tego typu urządzeniach uzależniony jest zawsze od odległości, w jakiej rozstawione są elektrody pomiarowe doprowadzające generowany prąd w głąb ziemi oraz od oporności właściwej warstw gruntu, przez które ten prąd musi się przedostać. Mówiąc bardziej czytelnie na temat głębokościowych możliwości pomiarowych tego typu urządzeń, to zasada jest bardzo prosta im elektrody pomiarowe są rozstawiane szerzej między sobą tym głębsze pomiary możemy uzyskać.

.

Zalety i wady

 - Możliwość prowadzenia pomiarów w pomieszczeniach zamkniętych przy użyciu elektrod stykowych.
 - Jest to metoda pracochłonna, wymaga dużej ilości pomiarów.
 - Zmniejszanie się wiarygodności wyników wraz ze wzrostem wilgotności badanego stanowiska.
 - Niezalecane jest prowadzenie badań w czasie deszczu lub zaraz po nim.
 - Aby osiągnąć prawidłowe wyniki należy dostosować się do pory roku i warunków klimatycznych na danym ternie.
 - W przypadku natrafienia na warstwę o dużej oporności blisko powierzchni ziemi, nie jest możliwe uzyskanie wyników dotyczących warstw znajdujących się głębiej.
-  Uzyskiwane wyniki mogą być zakłócane przez kable sieci elektrycznej, telefonicznej, kanalizacje itp.
 - Do poprawnego działania urządzeń elektrooporowych, niezbędnym jest, aby wszystkie elektrody pomiarowe miały bardzo dobry kontakt z gruntem.

.